Zondag 29 maart riep paus Franciscus uit tot een dag om te huilen. Het raakte me en ik vroeg me af of ik mezelf toesta om al mijn emoties te laten zien. Ik ben bang om me over te geven aan wanhoop, maar huilen om de situatie waarin we ons wereldwijd bevinden is anders. Onze tranen laten zien dat we een hart hebben, dat we meeleven met alle mensen die door ziekte zijn getroffen. We voelen ons machteloos als we cijfers horen over wie op één en dezelfde dag zijn gestorven. En we denken aan hen, aan hun familieleden, aan de vrienden die van hen houden. God, bewaar hen toch in uw liefde, wees hen nabij en geef hen kracht.
Vorige week hoorde ik een bericht uit Italië. In het gebied waar ik gewoond heb, is de situatie redelijk onder controle, een beetje zoals hier in Nederland. De zorg is goed georganiseerd en kan het tot nu goed aan. Fra Massimo is een Cappucijner monnik, dat is een aftakking van de Franciscanen, een zachtaardige en vreugdevolle man. Elke 6 weken kwam hij een dag meeleven in mijn kloostergemeenschap om nieuwe energie op te doen en bij te tanken op geloofsgebied. Hij geeft leiding aan een kleine gemeenschap van 10 monniken in de stad Trento. Ze verzorgen er elke dag maaltijden voor dak- en thuislozen en organiseren veel catechesemomenten en activiteiten voor jongeren en studenten. De hele gemeenschap van fra Massimo is besmet met het coronavirus. Vorige week zijn vier van zijn medebroeders gestorven. De jongste was 46, de andere drie rond de 80. Ik heb alleen maar tranen… en zorg om hen die achterblijven. Zal het geloof van fra Massimo en zijn medebroeders sterk genoeg zijn om verder te kunnen, om elkaar nabij te zijn en om samen te huilen om het verlies?
Zondagmorgen zag ik de mis op de televisie. De priester die voorging zei dat we in deze situatie alle regie moeten loslaten. We hebben geen controle. In dat besef mogen we ons leven en onze zorgen toevertrouwen aan de armen van de liefdevolle God. Hij is onze hoop, in Hem mogen we vertrouwen. Hij houdt ons vast door het lijden en de dood heen. Hij begrijpt onze tranen en Hij zal ons ook weer laten lachen. De steppe zal bloeien gevoed door onze tranen en verdriet.
Pastor Lysbeth Minnema
30 maart 2020
