Om de schoonheid van de natuur te ervaren hoef je niet ver weg. Op de foto is te zien hoe mooi de Groene Ster is op een rustige, bewolkte namiddag. Dit jaar, waarin veel mensen dichtbij huis blijven, krijgen we de kans om te ontdekken hoe mooi het is op de plek waar we wonen. Ik hoor van mensen hoe ze in deze maanden extra genieten van hun eigen tuin. Ze nemen er de tijd voor om rond te kijken en te zien welke vogels en vlinders er vliegen. Maar ook als je geen tuin hebt, kun je ontdekken hoe mooi de stadsparken zijn met alles wat er bloeit en leeft en met de prachtige mensen die voorbijkomen. Het is genoeg om te zitten op een bankje, een beetje te mijmeren, de kinderen te laten spelen in het gras en voor je uit te staren. Om echt tot rust te komen en weer energie te krijgen hebben we het nodig om doelloos en nutteloos te zijn, niets te hoeven, even geen eisen aan ons zelf stellen, gewoon er zijn.
Als ik het zo opschrijf dan klinkt dat gemakkelijk, maar misschien is het wel het moeilijkste wat er is. Want als je dan werkelijk gaat zitten op dat bankje of neerploft op het strand, dan razen er opeens heel veel gedachten door je hoofd: over de boodschappen die gedaan moeten worden, over wat voor nuttigs je allemaal had kunnen doen (stofzuigen, eindelijk de schuur eens opruimen, een boek lezen, de auto wassen, alvast wat vooruit werken en je email wegwerken zodat je morgen tijd bespaart, etc.). Als je een hoog arbeidsethos hebt, dan komen ook schuldgevoelens naar boven: kan en mag ik hier wel gewoon zitten en niks doen? Wat zal een ander daar wel niet van denken? Velen van ons zijn immers opgegroeid met het idee dat je je tijd nuttig moet besteden. Ledigheid is des duivels oorkussen. Dat betekende dat je als je stil zat als vrouw in ieder geval een brei- of borduurwerkje in je handen moest hebben.
En toch raad ik het ons allen aan: gewoon zitten, wat staren, kijken naar het meesje dat wat uit de vijver drinkt, naar een takje hipt, een rondje danst boven het dak, terugkeert naar de tak in de berkenboom en verrassend genoeg begint te fluiten. Het maakt ons hoofd leeg. Het vult onze gedachten met de schoonheid van wat dagelijks om ons heen is en verbindt ons met de Eeuwige die dit alles in het leven heeft geroepen en draagt met Zijn liefde. Ik wens u allen een mooie zomer toe! Zelf ga ik even niets doen, dichtbij huis.
Pastor Lysbeth Minnema, 28 juli 2020
