De Titus Brandsma Parochie ontstond in 1986, door een samenvoeging van de toen nog bestaande zes parochies van Leeuwarden, te weten
- de Franciscusparochie in Leeuwarden-Oost, die in 1964 was opgericht
- de Johannes de Doperparochie in Leeuwarden-Zuid (Huizum), daterend van 1934
- de Paulusparochie (Nijlân)
- en de Emmaüsgangers (Bilgaard) beide uit de jaren zestig
en de twee oudste parochies die wortelen in de geschiedenis van Leeuwarden,
- de St. Dominicuskerk (vanouds bediend (tot 1992) door paters Dominicanen, in Leeuwarden actief vanaf 1245)
- en de St. Bonifatiuskerk, ontstaan uit oude statiekerken.
Zes parochies met zeer verschillende achtergronden besloten één parochie te worden en ze kozen de naam en het patroonschap van de in 1985 zalig verklaarde Friese pater Titus Brandsma.
Van 1986 tot 2004 kende de parochie een indeling van wijken rond vier kerkgebouwen (St. Bonifatiuskerk, St. Dominicuskerk, St. Franciscuskerk en de St. Johannes de Doperkerk). Een tijdlang heeft de Bonifatiuskerk een functie bekleed als stadskerk.
Vanaf 2004 kende de parochie geen wijken meer en kerkte zij in twee kerkgebouwen, de St. Bonifatius en de St. Dominicus, die een gelijkwaardige functie hadden voor de hele katholieke geloofsgemeenschap in Leeuwarden.
Het Titus Brandsma Huis was en is nog steeds het parochiecentrum en tevens het centrum voor catechese en spiritualiteit.
Over drie kerkgebouwen is een boek verschenen:
- de voormalige St. Johannes de Doperkerk: ‘Ite missa est
- de St. Bonifatiuskerk: Van Vitus tot Titus
- de St. Dominicuskerk: Van bouwval tot basiliek
