Momenteel heb ik een kaarsje branden bij Maria. Als ik er langsloop denk ik even aan de mensen die mij nabij zijn en aan de mensen die nu zo geraakt zijn door het coronavirus.
Maria nam nooit een grote plaats in in mijn leven, alhoewel ik bij ons trouwen wel een kaars bracht naar Maria om zegen te vragen voor ons huwelijk (Domincuskerk).
Een aantal jaren geleden was ik betrokken bij een activiteit van Vrouw en Geloof. We vroegen aan parochianen naar hun Mariabeelden en wat Maria in hun leven betekende. Veel mensen reageerden. Ook hun verhalen over hun band met Maria of specifiek hun Mariabeeld schreven we op en de mensen stonden hun Mariabeeld voor een korte tijd aan ons af om die gezamenlijk te kunnen exposeren in de Dominicuskerk. Van de verhalen over Maria maakten we een boekje. Het was een groot succes en ik was toch wel heel onder de indruk van al die verhalen.
Ook ik had mijn verhaal maar meer over het Mariabeeld van mijn moeder hoe dat een rol speelde in ons gezin en later in dat van mijn zus dat nu in mijn bezit is gekomen. Onlangs vroeg mijn nichtje of ik een kaarsje wilde branden voor Maria omdat haar vader (de man van mijn zus) een hersenbloeding had gehad en hierom vroeg. Dat deed ik natuurlijk.
Het Mariabeeld staat nu weer op het bureautje in onze kamer en ik brand er dagelijks een kaarsje voor. Voor hem maar nu met name voor al die mensen die met Corona te maken hebben. Ik denk dan ook even aan al die mensen die nu niet naar de kerk kunnen gaan , hun familieleden niet kunnen ontvangen en dat alles heel erg missen.
Het doet mij goed. Zo is mijn Mariabeeld en Maria nu ook weer belangrijk geworden voor mij.
Dit wilde ik even delen met u.
Ida Jorna
