Voor het verslag (maximaal twee A-4tjes) vragen we u per thema te reageren op de onderstaande vragen.
– Thema 3: Deelname aan een verwelkomende Kerk;
Per thema kunt u het verslag zo onderverdelen:
A)Wat leert dit gesprek jullie? (maximaal 200 woorden)
Dit gesprek leert ons dat een verwelkomende kerk te maken heeft met de sfeer die er is, met begroet worden en ook zelf actief zijn in het begroeten van anderen, met gekend zijn en aandacht hebben voor de ander en dat er aandacht is voor jou. De meeste deelnemers voelen zich welkom in de geloofsgemeenschap. Een deelnemer heeft ook ervaringen met niet welkom zijn. Dat had te maken met een werkgroep die alleen op zichzelf gericht was. Ook de gesproken taal kan belemmerend werken, als die te afstandelijk is, te ver van de gewone spreektaal af. In de liturgie kan dat afstotend werken. Ook taal die teveel bedekt/versluiert, kan negatief zijn. Ook een belerende kerk is niet verwelkomend. De kerk kan wel zaken in gesprek brengen.
De diversiteit van culturen wordt als verrijkend ervaren, omdat er in de parochie ruimte is voor diversiteit. Daar waar men die ruimte niet geeft, wordt de kerk als niet verwelkomend ervaren. De diversiteit van culturen geeft ook de gelegenheid de eigen geloofsopvattingen in gesprek te brengen met die van anderen. Als dat met respect gebeurt, kan dat verrijkend zijn. Een eigen actieve deelname is van wezenlijk belang voor een verwelkomende kerk.
B)Welke lijnen komen naar voren uit het gesprek (maximaal 200 woorden)
Veel zaken hebben te maken met communicatie, met de ontmoeting tussen mensen onderling (elkaar leren kennen, bekend zijn, groeten, vragen stellen, een relatie opbouwen, ruimte voor diversiteit, respect, taalgebruik). Dat vraagt van ieder een actieve houding, een openstaan naar elkaar toe. Niet de discussie, maar de dialoog centraal. Op alle niveaus van het kerk-zijn: het grote instituut, het bisdom, de parochie, de locatie, de werkgroepen.
C)Wat willen jullie meegeven aan de synode in oktober 2024 (maximaal 200 woorden). Wij denken dat het belangrijk is dat de kerk een plaats is/wordt waar men openstaat voor wat er leeft onder de mensen, dat er aandacht is voor de mensen en dat men met elkaar in gesprek gaat, waarin men elkaar waardeert en begrip toont. Ten alle tijden polarisatie vermijden. Dit geldt niet alleen voor de pastores maar ook voor de parochianen. Iedere priester en individuele gelovige wordt aangespoord op weg te gaan met de ander, vanuit empathie. Dit is een kerk waarin de deelnemers zich actief opstellen en meedenken, waarbij niemand buitengesloten wordt. De dialoog is de gespreksvorm, de discussie moet vermeden worden. Mensen worden getraind in het voeren van de dialoog. Aandacht wordt gegeven aan de diversiteit aan meningen. Aandacht wordt gegeven aan de noden en ongerechtigheid in de wereld (vastenactie, VOM-groep, aansluiten bij landelijke acties, lezingen houden, in preken noemen). Loop mee met de zwaksten, dan weet je dat niemand achterblijft: vergeet de vergeten groepen niet. Stel vragen, geef geen oordelen, maar zoek begrip. En als wereldkerk met haar grote diversiteit: laat plaatselijke gewoontes toe.
En voor elke parochie geldt: communiceer dit zowel inhoudelijk als ook organisatorisch (wat gebeurt waar) helder naar de parochianen, en wees uitnodigend om deel te nemen. En creëer plaatsen waar ontmoeting bevorderd wordt. Belangrijk is de taal die gesproken wordt, zowel in de liturgie als in de andere ontmoetingen: dat die verstaanbaar is voor iedereen.
