Opeens valt alles stil. Het Corona-virus houdt ons land in zijn greep. Alle recreatieve activiteiten kunnen we niet meer doen. Zelfs de kerkelijke vieringen in het weekend, het wekelijkse moment van stilte, ontmoeting, op adem komen en gevoed worden, vallen weg. Het valt me zwaar, de tranen branden me achter de ogen als ik iemand vertel dat er geen vieringen zijn in het weekend en dat ook de doordeweekse activiteiten grotendeels zijn stilgelegd. Juist in deze tijd dat veel mensen zich zorgen maken en onzeker zijn, willen we elkaar nabij zijn, vasthouden en moed inspreken, maar hoe doen we dat als we letterlijk afstand van elkaar moeten houden.
Iets soortgelijks moet Jezus ervaren hebben in die veertig dagen in de woestijn: teruggeworpen op zichzelf, onzeker over wat hem te wachten stond, verleid door de duivel, klemt Hij zich vast aan God. Die verleidingen die Jezus te verduren krijgt, zie ik ook in deze dagen. De eerste verleiding is die van brood. Ook wij bestormen in deze dagen de supermarkten om ons huis vol te laden met voedsel. Angst leidt er blijkbaar toe om in de eerste plaats te denken aan onze maag. We moeten ons zelf en ons gezin in ieder geval kunnen blijven voeden, als alles om ons heen onzeker wordt. Jezus reageert: Niet van brood alleen leeft de mens. Misschien is het juist nu nodig om voedsel te zoeken voor ons innerlijk en tijd in te ruimen voor God.
De tweede verleiding is die van macht, rijkdom en zelf alles in handen houden. Ik hoorde van een Nederlandse in het buitenland dat ze daar mondkapjes verkochten voor 49 Euro per stuk. Sommigen worden rijk van deze crisis. Ik zie ook veel mensen die denken dat het hun deur wel voorbij zal gaan. In het weekend van 14 en 15 maart waren alle kroegen en restaurants druk bezocht. Ik begrijp die neiging om te doen alsof er niets aan de hand is, maar het heeft ook iets egoïstisch. Waarom zou ik, die jong en gezond ben, iets van mijn levensplezier inleveren om de meer kwetsbaren uit onze samenleving meer bescherming te bieden? Jezus houdt vast aan Gods liefde. Voor ons betekent dat, denk ik, om even niet meer alles te willen, even niet alles uit het leven halen om zelf gelukkig te worden, maar dat doen wat goed is voor iedereen, jong en oud, kwetsbaar en minder kwetsbaar. Niet alleen aan jezelf denken, maar oog hebben voor wie in nood is.
De derde verleiding is om blind te vertrouwen op God, dat Hij het allemaal wel zal oplossen, ook als wij gekke dingen doen. God heeft onze handen en voeten nodig. Er ontstaan mooie initiatieven op facebook van mensen die een ander willen helpen met boodschappen doen en mensen in quarantaine die daar dankbaar gebruik van maken. Gods liefde voor mensen wordt zichtbaar in de zorg van mensen voor elkaar. In deze tijd is zorgen voor elkaar ook: even niet op bezoek gaan, maar elkaar bellen of mailen.
Ik wens ons allen toe dat deze tijd waarin alles tot stilstand komt, ook een tijd wordt waarin ruimte is voor bezinning, gebed en het lezen van een goed boek, dat je richting geeft. Ik vertrouw erop dat God ons nabij is, als we ziek zijn, maar ook als we onze krachten proberen te beteugelen omdat we noodgedwongen thuis blijven. Gods liefde zal ons dragen alle dagen van ons leven en tot over de grenzen van de dood.
Pastor Lysbeth Minnema
16 maart 2020
Blog 04, 2020
