icoon van de verrijzenis (o.a. in Tongeren)
Christus is verrezen! Zijn licht schijnt vanuit de diepte van het graf de wereld in. Voor allen die het in deze tijd moeilijk hebben, voor hen die ziek zijn en voor hen die rouwen, voor hen die heel hard werken en voor hen die hun werk verloren hebben, voor alle jongeren die het onderling contact missen en voor de ouderen in verzorgingshuizen, voor mensen met een verstandelijke beperking die niet naar de dagbesteding kunnen en voor hen die op straat leven en die alle deuren gesloten zien: Gods licht wil een vlam zijn die het donker verdrijft. Christus gaat met ons mee als de opgestane Heer, zijn wonden nog zichtbaar, maar stralend om ons hoop en moed te geven.
afbeelding van de verrijzenis (uit Taizé)
Nog nooit hebben we de Goede Week en Pasen gevierd op deze manier. Het is pijnlijk om niet de Communie te ontvangen, niet samen uit volle borst U zij de glorie te kunnen zingen en het tijdens de paaswake langzaam licht te zien worden door alle kaarsjes die worden aangestoken. En toch hebben we voluit Pasen gevierd. We voelen ons verbonden met elkaar in deze tijd. De vieringen via internet zijn heel goed bekeken en zo kwam de boodschap van Pasen in onze eigen huiskamer. Mensen kijken naar elkaar om. We schrijven kaartjes, bellen, skypen en facetimen met elkaar en zelfs onbekenden glimlachen tegenwoordig naar elkaar als ze elkaar tegenkomen in het park. Christus die ons een voorbeeld heeft gegeven van liefde en dienstbaarheid wordt breed nagevolgd door allen die bereid zijn om iets te doen voor een ander en attent te zijn of het nog goed gaat met de buren. Christus die zichzelf weggeeft voor het welzijn van ons allen wordt zichtbaar in de vele mensen in de zorg die zich met hart en ziel in zetten voor de gezondheid van de zieken die aan hen zijn toevertrouwd. Christus gebeurt in ons midden. Het licht van de Verrijzenis wordt tastbaar in onze samenleving. Net zoals de leerlingen herkennen we Hem af en toe in ons midden, aanraakbaar, echt, dichtbij, als één van ons.
Natuurlijk zijn we af en toe als Thomas, die pas kan geloven als hij Jezus met eigen ogen heeft gezien. Soms is ons leed te groot en kunnen we het licht niet verdragen. En toch, geloof ik dat God ons ook dan tegemoet komt, ons vasthoudt, stilletjes bij ons is tot er weer ruimte komt voor licht, voor liefde, voor hoop. Ik wens ons allen toe dat Gods licht ons mag aanraken en ons hoop mag geven, en dat we ons in ons leven laten inspireren door de verrezen Christus die ons de weg wijst naar een rijk en liefdevol leven.
14 april 2020
Pastor Lysbeth Minnema
